دوست بداریم به خاطر عشق ورزیدن و نه به خاطر حس درونی خودمان ، نه به خاطر گرفتن چیزی! "قانون عشق" از مهربانی و محبتی سخن می گوید که در واقع ، خداییست! بیاموزیم که برای محبت کردن و دوست داشتن ، نباید منتظر ماند و توقع داشت . هزاران نشانه ی زیبا از این قانون ، در اطراف ما هست . آنجا که دختری به خاطر عشق بی دریغ به پدر بیمارش ، در لباس مردانه ، به کارگری مشغول می شود تا او را مداوا کند ؛ مهر مادری ، فداکاری یک دوست و از جان گذشتگی یک امدادگر مهربان و ... . به فرزندانمان زندگی کردن با قانون عشق را بیاموزیم . برای این کار لازم نیست برای آنان کلاس درس بگذاریم یا به طور مرتب به آنها گوشزد کنیم . فقط کافیست که خودمان با عشق زندگی کنیم! چنانچه که بزرگی می گوید : " همچو خورشید باش که اگر بخواهی به کسی نتابی ، نتوانی" امیدوارم لذت برده باشید!
عشق همانگونه که شما را می پرورانَد ، شاخ و برگتان را هَرَس می کند . همانگونه که از قامتتان بالا می رود و نازک ترین شاخه هایتان را که در آفتاب می لرزند ، نوازش می کند ، به زمین فرو می رود و ریشه هایتان را که به خاک چسبیده اند ، می لرزاند . عشق شما را همچون خوشه های گندم ، برای خود دسته می کند و می کوبدتان تا برهنه تان کند ، سپس غربالتان می کند تا از کاه جدایتان کند. آسیابتان می کند تا سفید شوید ، ورزتان می دهد تا نرم شوید ، آنگاه شما را به آتش مقدس خود می سپارد تا برای ضیافتِ مقدس خداوند ، نانی مقدس شوید. (جبران خلیل جبران)
اطلاعات کاربری
پیام وبلاگ (پست ثابت)آرشیو
آمار سایت